ดาราแดง

ตีพิมพ์ มกราคม 2552 สำนักพิมพ์ 1168

http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=srisurang&group=16
 



         ณ ดินแดนอันเร้นลับและงดงามแห่งเทวนิยาย ความรักกำลังก่อตัวขึ้นท่ามกลางความแตกต่าง
หนึ่งผู้ล่า...อดีตขุนพลแห่งแดนอสูร กับเหยื่อสาว...พิทยาธรีหญิงผู้มีจิตใจสูงส่งและอ่อนโยน
              ชาติพันธุ์อันแสนห่างไกล  ฤๅข้ามได้ด้วยสายใยแห่งรักนิรันดร์

              พญากุมภีล์พยายามสูดหายใจ แต่อากาศเหมือนจะไม่ยอมเข้าไปในปอดที่แสบร้อนของเขา จระเข้ยักษ์ตะเกียกตะกายว่ายไปริมตลิ่ง เขายังหายใจไม่ออกและเริ่มมองไม่เห็น เมื่ออุ้งเท้าทรงพลังตะกุยถูกดินนุ่มเขาก็ลากตัวเองขึ้นไปบนฝั่ง

              เขาควรจะหลบอยู่ใต้กอต้นไม้ที่หนาแน่น หรือซุกกายอยู่ในดินร่วนซุยสักแห่ง แต่เขามองไม่เห็นเลยว่าตนเองอยู่ที่ไหน สภาพป่าเป็นอย่างไร

              ทุกอย่างเริ่มพร่าเลือนและเขารู้ตัวว่าไม่อาจคงสภาพกุมภีล์อยู่เช่นนี้ต่อไปได้อีก

              เขากำลังจะกลับคืนร่างเดิม

************************

              เธอมาถึงสถานที่ที่ต้องการในไม่ช้า ปุณฑริกาล่องลอยอย่างรวดเร็วลอดระหว่างยอดไม้ลงสู่ผืนหญ้าริมน้ำที่เงียบสงบแห่งนั้น

              ทุกอย่างยังคงอยู่ในสภาพเดิมดังนิมิตที่เธอเห็น

              หญิงสาวเข้าไปคุกเข่าลงข้างร่างที่นอนสลบไสลไม่ได้สติ ปลดผ้าคลุมไหล่ลงคลุมร่างกายท่อนล่างของเขาไว้ ก่อนพลิกกายเขาให้นอนตะแคง

              แผลจากหัวศรใหญ่อยู่ข้างสะบักด้านขวาของเขา มันฉีกขาดเปิดกว้าง เลือดสีคล้ำมากมายไหลออกมานองแผ่นหลัง ขอบแผลที่เป็นสีน้ำเงินจางลงบ้างแล้วเพราะโลหิตที่ไหลออกมาเจือจางพิษลง แต่ว่าเขาก็ยังคงอยู่ในอันตราย

**********************

              “อย่าทำอย่างนี้อีก ปุณฑริกา” เขาจับปลายคาง ดึงให้หล่อนมองเขา “อย่าพยายามทำให้ข้าโกรธจะดีกว่า” เธอแทบมองไม่เห็นอะไรนอกจากเปลวตาวาววามสีแดงเรืองรอง และเสียงต่ำเจือความโกรธกริ้วเหมือนกัดฟันพูด

              “จำไว้ว่าครั้งหน้าเขี้ยวของข้าอาจฝังลงตรงหัวใจเจ้าก็ได้”